Herfst
tussen stronk en kreupelhout
zag ik jou als in een gekanteld schilderij
van bruinig bladerdek, een herfstpallet
een onvervalst sonnet van seconden
onheil staat jou prachtig
en prachtig klinkt de regen
haar roekeloze druppels doven
de hitte van jouw hersenleed
de zielenpijn die jij veracht, maar ik verwelkom
ik adoreer onbehagen omdat daarna vreugde verblijdt
als verlossende vrijheid van zwarte thee, zoete wierrook
droge kachellucht en dekbedcomposities
dit alles tijdens zondagmiddagjournaal en doelpuntherhaling
en ach ja een boswandeling is ook leuk
als dat jouw pragmatische pijntjes verpulvert
als dat jouw koortsigheid verstilt
en ach ja een boswandeling is ook leuk
als dat het leven naar een lievende lente leidt
als dat de grillen van het voorbestaan…
ach ja een boswandeling is ook leuk
de bladeren spoelen aan jouw schoenen voorbij
mijn hart is nu vol eeuwige regen
en ja een boswandeling is ook leuk
hoe laat gaan we naar huis?