Droog Brood- Teer (Reprise), Kennemer Theater, Beverwijk
Het duo Droog Brood bestaat uit Bas Hoeflaak en Peter van de Witte.
Ergens in het jaar 2000 (of was het 1999?) heb ik dit clowneske duo gezien in het kleine Pleintheater te Amsterdam. Het ging destijds om een presentatie van een krap uurtje, nog voor dat zij furore maakten, door het winnen van het Amsterdams Kleinkunstfestival. Dus: voordat de indianenverhalen beginnen van duizend mensen die er toen bij zouden zijn geweest, bij deze: ik was er ECHT bij!
Later, in zomer van 2001 zag ik hen een half uur spelen bij een Cabarestafette avond. Hoewel ik toen veel van het materiaal van hun eerdere presentatie aanschouwde, zat het allemaal nog veel strakker in elkaar. Bovendien waren de heren qua persoonlijkheid en presentatie een enorme stap doorgegroeid.
Ruim een jaar later moet ik dezelfde conclusies trekken bij het zien van hun eerste avondvullende programma Teer. Een show waarvan je geen moralistische boodschap mag verwachten, maar des te meer meligheid en hilariteit. Het is een superstrak geregisseerd programma met veel droge dialogen (soms tegen het flauwe aan) en een aantal non-verbale sketches. Het doet geen recht aan dit dynamische programma om een van de fragmenten eruit te lichten en uit te leggen hoe leuk het was. Wat dat betreft luidt mijn advies: ga kijken en oordeel zelf maar.
Een ding staat vast: op 22 november waren in Beverwijk twee absolute vakmannen aan het werk. De presentatie is technisch subliem zowel qua mimiek, qua zang, alsmede bij de sterk visuele fysieke stukken die menigmaal tot hilariteit leidden. Het materiaal is origineel en lijkt tot de seconde en centimeter geperfectioneerd en afgemeten.
Ik kan de vaak geuite klacht (met name op deze site) begrijpen, dat het half uur leuker was dan het avondvullende programma. Dat was ook mijn eerste reactie. Maar het feit dat je een groot deel van het materiaal al gezien hebt, maakt het ook weer moeilijk (misschien wel onmogelijk) om een heldere en reële mening te geven over Teer. Ik denk zelf dat anderhalf materiaal, zoals het bekende hilarische half uur, niet werkt. Hoe grappig ook, op een gegeven moment kan de maat ook vol zijn voor de toeschouwer en is een adempauze op zijn plaats.
Ik heb juist bewondering voor het balans en het tempo van dit avondvullende stuk. Wel denk ik dat het geheel nog aan dynamiek en volheid kan winnen door middel van meer gezongen materiaal (dat smaakte naar meer!) en wellicht verder uitgesponnen skteches met langer uitgebouwde dialogen als deel van een eventueel verwikkelend verhaal. (Verder bekruipt mij het gevoel dat dit duo wel degelijk meer te ‘vertellen’ heeft dan er in dit programma uitkwam.)
Ik kan mij ook voorstellen dat deze jonge mannen zich niet willen overgeven aan het al breeduit beoefende muzikale cabaret en het typische ‘toneelcabaret’, en graag hun originaliteit graag behouden. Ik ben erg benieuwd naar programma nummer twee. Wordt het dan al weer wat ‘mainstream’ (liedje- sktech-liedje-sketch)? Of wordt het gewoon weer gortdroog? Droog brood? Jawel, doe maar gewoon Droog brood!