Onno Innemee: Live, De Kleine Komedie, Amsterdam
Live is mijn eerste kennismaking met de cabaretier Onno Innemee, die naar het schijnt twee eerdere solo-programma’s voorbracht en ook in een duo actief was.
Tussen een decor van opgestapelde water jerrycans brengt Onno zijn verbale opening op housemuziek. Helaas ontgaat de tekst mij bij deze opening, waarvan ik vermoed dat hierin een groot deel van de moraal of verantwoording van de voorstelling besloten ligt. Althans dat hoop ik. Want Live is verder een heel fragmentarisch programma waarin, los van elkaar, een aantal thema’s aan de orde komen waaronder ‘al dan niet meedoen met de grote massa’ en ‘geen kinderen hebben’.
Het grote plus van Live is dat de meeste passages, zeer onderhoudend zijn. Onno Innemee wisselt rake conferences af met sterk opgebouwde typetjes.
Om met de conferences te beginnen: niet alle thema’s spreken mij aan. Zo ben ik niet zo gecharmeerd van huis-tuin-en-keuken-humor, zoals allerlei grappen over woninginrichting. Maar bij het voltallig aanwezige publiek schijnt het des te meer aan te slaan. Toch heb ik zeker wel gelachen met grappen over de euro en IQ testen. Het spitsvondigheids-gehalte van Innemee’s grappen alsmede de uitwerking en opbouw van de grappen is van een hoog gehalte. En gelukkig wordt hij maar heel zelden plat door nauwelijks te vervallen in goedkope seks – en poephumor. Onno’s sterke persoonlijkheid en eigenheid dragen de uitstekend uitgewerkte conferences, die voor mij de hoogtepunten van het programma vormen. De typetjes zorgen voor een welkome afwisseling in het grotendeel verbale programma. Deze sketches zitten wederom qua tekst en opbouw goed in elkaar en zorgen, nog meer dan de conferences, voor de nodige hilariteit in het programma. Ook qua spel zit het bij de meeste typetjes wel snor. Het zestienjarige meisje die nietsvermoedend een hoer wordt, vind ik qua spel echter ondermaats. Door de concrete teksten weet deze solist de geloofwaardigheid van dit typetje overeind de houden, maar het komt qua spel tekort. Dit geldt absoluut niet voor de buikspreek-scene met knuffelbeest en de stotteraar die een internetcursus voor bejaarden geeft. Deze types liggen Innemee uitstekend en geven aan dat zijn dramaturgische vaardigheden buiten kijf staan. Ik vind het dan ook jammer dat ik, achter in de zaal gezeten, niet meer van zijn mimiek heb gezien en vraag me tegelijkertijd af of Onno Innemee in een kleinere, intiemere zaal niet beter tot zijn recht komt. Al met al had ik een hele onderhoudende avond. Als je entertainend cabaret zoekt met sterke grappen en typetjes en een persoonlijke tint dan zul jij je geen buil vallen met een bezoek aan Live. Ik begrijp dan ook niet dat het publiek op het einde geen staand applaus gaf. Al kan ik me wel vinden in het gevoel dat er ‘iets’ miste. ‘Iets’ waardoor Live nog meer af was geweest. Wat dat ‘iets’ precies is, vind ik moeilijk te benoemen. Misschien had hij het persoonlijke element nog meer door kunnen zetten? Misschien had hij een nog concretere samenhang (door bijvoorbeeld een steeds terugkerend item) kunnen creëren? Ik weet het niet. Maar ik blijf Innemee zeker in de gaten houden.